|
||||||||
“ No longer the “Future of the Blues”… “ In 2014 in Colne, Lancashire tijdens de British Blues Awards, ontving een nog vrij jonge blues gitarist Laurence Jones (toen 22), voor de 1ste van 3 op rij, de "Young Artist of the Year" award. Jones begon op zijn 7de met zijn eigen bluesband en debuteerde in 2012 met ‘Thunder In The Sky’. Dit betekende het begin van een explosieve carrière, met touren in de UK en Europa. In 2013 vroeg Walter Trout hem voor zijn UK tour en tekende Jones een platen contract bij Ruf Records. Zijn label debuut en zijn 2de studio album ‘Temptation’ werd in 2014 opgenomen in de legendarische Dockside Studio in Louisiana, met als gasten Walter Trout, Aynsley Lister, Yonrico Scott, Charlie Wooton en producer/gitarist Mike Zito. Als opvolger van ‘What’s Gonna Be’ [2015] volgde er Jones’ 4de solo studio album ‘Take Me High’ [2016], dat hij nog opnam met zijn ondertussen “vertrouwde” ritme sectie: de altijd vriendelijke Roger Inniss: bas & Phil Wilson: drums, percussie. Na 2 jaar bracht hij in 2018 #5 uit (zijn debut bij Top Stop Music!) ‘The Truth’ en volgende maand een titelloos debuut album met de Laurence Jones Band. Met tien 11 originele nummers en 1 Lennon & McCartney-cover trok hij met Bennett Holland (keys), Phil Wilson (drums, percussie) & Greg Smith (bas) naar Miami. De producer was opnieuw Gregory Elias. Openen met een positieve song als “Everything’s Gonna Be Alright” is kiezen voor een goede start. Je kan (dixit Jones), als je wil, door het leven gaan met zijn ups en downs, met een positieve ingesteldheid. In “Wipe Those Tears Dry” is hij bekommert om het verdriet van zijn geliefde, in “I’m Waiting” wapent hij zich geduldig voor wat komen gaat en in “Stay” is samenblijven voor Jones nog het enige alternatief. Voor “Mistreated” gaat Jones resoluut naar de blues en laat hij ons zijn pijn voelen en op “Quite Like You” horen we voor een 2de keer Di Reed (Rod Steward), die opnieuw in het achtergrondkoor zingt. “Long Long Lonely Ride” is de méést bluesy song en, waarvoor hij voor de akoestische gitaar kiest, “Beautiful Place” is de meest persoonlijke song (Jones schreef het nummer voor zijn moeder die depressief was) en “Low Down” is zijn kijk op blind vertrouwen. Op dit nummer hoor je Bennett Holland op Hammond. De enige cover “Day Tripper” (ik schreef het al, een Beatles’ nummer uit 1965, origineel uitgebracht als een single met een dubbele A-kant: “We Can Work It Out” / “Day Tripper”) is een nummer dat Jones had willen verwerken met “Cross Fire” van SRV, om niet, zoals velen, in herhaling te vallen. “Heart Is On Fire” is erg poppy, iets wat hij ook al deed op ‘The Truth’ en de afsluiter, “The Love” is de enige ballade op het album. Noem hem niet langer -na al de rewards die hij al mocht ontvangen- de “futher of the blues”, hij is momenteel en na meer dan 50.000 verkochte albums, één van “the” blues mannen die meetelt in de UK én ver over de grenzen. Met zijn band laat hij op hun debuut de ‘Laurence Jones Band’ horen dat hij de “man with a plan” is. Dit is een albumwaar géén extra woorden voor nodig zijn. Einde dit jaar tourt Laurence Jones uitgebreid in de Lage landen. Check voor alle tourdatums de website van de artiest/band! “ Laurence Jones is no longer “the future of the blues”, but “a man with a plan”. Convince yourself with that with his new self-titled album of the Laurence Jones Band!... “ (ESC for Rootstime.be) Eric Schuurmans Release: 27/09/19
Album track list: Album line-up: Discography Laurence Jones (Band*):
|
||||||||
|
||||||||
 (2).jpg)
.png)
